هسته (دنبالهدار)
هسته، بخش جامد و مرکزی یک دنبالهدار است، که گاهی یک گلولهٔ برفی کثیف یا توپزبالهٔ یخی نامیده میشود. اجزای هستهٔ یک دنبالهدار از سنگ، گرد و غبار و گازهای منجمد تشکیل شدهاست. هنگامی که توسط خورشید گرم شود، گازها متصاعد (تصعید) میشوند و جوّی در اطراف هسته تولید میکنند که کما نامیده میشود. نیرویی که توسط باد خورشیدی و فشار تابش خورشید بر کما وارد میشود دم بسیار بزرگی؛ در سمتِ دور از خورشیدِ هسته، تشکیل میدهد. سپیدایی هستهٔ دنبالهدار معمولاً بازتابی در حدود ۰٫۰۴.[۱] است که این تیرهتر از زغال سنگ است، و میتوان گفت که پوششی از گرد و غبار سبب ایجاد این تیرگی هسته میشود.[۲] نتیجهگیریهای برگرفته از روزتا و فیله نشان میدهد که هستهٔ ۶۷ پی/چوریوموف-گراسیمنکو دارای هیچگونه میدان مغناطیسی نیست، که نشانهٔ آن است که ویژگی مغناطیسی نقش چندانی در شکل گیری اولیهٔ خردهسیارهها نداشتهاست.[۳][۴] علاوه بر این، طیف نگار آلیس در روزتا مشخص کرد که الکترونهای تولید شده (در محدودهٔ ۱ کیلومتری (۰٫۶۲ مایل) بالاتر از دنبالهدار) در اثر فوتویونش مولکولهای آب توسط تابش خورشیدی تولید میشوند، و نه از فوتونهای آمده از خورشید، آنگونه که قبلاً تصور شدهبود، مسئول تخریب آب و مولکول دی اکسید کربن رها شده از دنبالهدار به کما باشند.[۵][۶]
ساختار
[ویرایش]برگرفته از بررسیهای روزتا و فیله، در دنبالهدار ۶۷ پی/چوریوموف-گراسیمنکو، ممکن است مقداری از بخار آبِ به وجودآمده از هسته فرار کند، اما ۸۰ درصد از آن در زیر لایهٔ سطحی دوباره منجمد میگردند.[۷] این مشاهده نشان میدهد که لایههای نازک غنی از یخ نزدیک به سطح ممکن است به این ترتیب بخشی از فعالیتهای مؤثر دنبالهدارها و تکامل باشد، که لزوماً چنین لایهبندی جهانی در اوایل تاریخ شکل گیری دنبالهدارها نمیتوانسته رخ دهد.[۷][۸]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Robert Roy Britt (29 نوامبر 2001). "Comet Borrelly Puzzle: Darkest Object in the Solar System". Space.com. Retrieved 26 October 2008.
- ↑ "ESA Science & Technology: Halley". ESA. 10 مارس 2006. Retrieved 22 February 2009.
- ↑ Bauer, Markus (14 آوریل 2015). "Rosetta and Philae Find Comet Not Magnetised". European Space Agency. Retrieved 14 April 2015.
- ↑ Schiermeier, Quirin (14 آوریل 2015). "Rosetta's comet has no magnetic field". Nature. doi:10.1038/nature.2015.17327.
- ↑ Agle, DC; Brown, Dwayne; Fohn, Joe; Bauer, Markus (2 ژوئن 2015). "NASA Instrument on Rosetta Makes Comet Atmosphere Discovery". NASA. Retrieved 2 June 2015.
- ↑ Feldman, Paul D.; A'Hearn, Michael F.; Bertaux, Jean-Loup; Feaga, Lori M.; Parker, Joel Wm.; et al. (2 ژوئن 2015). "Measurements of the near-nucleus coma of comet 67P/Churyumov-Gerasimenko with the Alice far-ultraviolet spectrograph on Rosetta" (PDF). Astronomy and Astrophysics. 583: A8. arXiv:1506.01203. Bibcode:2015A&A...583A...8F. doi:10.1051/0004-6361/201525925.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Filacchione, Gianrico; Capaccioni, Fabrizio; Taylor, Matt; Bauer, Markus (13 ژانویه 2016). "Exposed ice on Rosetta's comet confirmed as water" (Press release). European Space Agency. Archived from the original on 18 January 2016. Retrieved 14 January 2016.
- ↑ Filacchione, G.; de Sanctis, M. C.; Capaccioni, F.; Raponi, A.; Tosi, F.; et al. (13 ژانویه 2016). "Exposed water ice on the nucleus of comet 67P/Churyumov–Gerasimenko". Nature. Bibcode:2016Natur.529..368F. doi:10.1038/nature16190.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Comet nucleus». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۶.
پیوند به بیرون
[ویرایش]- Nucleus of Halley's Comet (15×۸×8 km)
- Nucleus of Comet Wild 2 (5.5×۴٫۰×3.3 km)